بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

♦ وَ دَخَلَ مَعَهُ السِّجْنَ فَتَیانِ قالَ أَحَدُهُما إِنِّی أَرانی‏ أَعْصِرُ خَمْراً وَ قالَ الْآخَرُ إِنِّی أَرانی‏ أَحْمِلُ فَوْقَ رَأْسی‏ خُبْزاً تَأْکُلُ الطَّیْرُ مِنْهُ نَبِّئْنا بِتَأْویلِهِ إِنَّا نَراکَ مِنَ الْمُحْسِنینَ (36) قالَ لا یَأْتیکُما طَعامٌ تُرْزَقانِهِ إِلاَّ نَبَّأْتُکُما بِتَأْویلِهِ قَبْلَ أَنْ یَأْتِیَکُما ذلِکُما مِمَّا عَلَّمَنی‏ رَبِّی إِنِّی تَرَکْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ کافِرُونَ (37) ♦

و دو جوان با یوسف وارد زندان شدند. [روزی] یکی از آن‌ها گفت: من خویشتن را در خواب دیدم که [انگور برای] شراب می‌فشارم و دیگری گفت: من خود را در خواب دیدم که بر روی سرم نان می‌برم و پرندگان از آن می‌خورند، ما را از تعبیرش آگاه کن که ما تو را از نیکوکاران می‌بینیم. گفت: تا غذایی را که روزی خواهید شد، برایتان بیاورند، من از تعبیر آن پیش از آنکه وقوع یابد، آگاهتان می‌سازم و این از آن چیزهایی است که پروردگارم به من آموخته است. من آیین قومی را که به خداوند ایمان ندارند و منکر آخرتند، رها کرده‌ام.